UFABETWIN สิ่งที่เราเห็นได้ประจำในลีกฟุตบอลเอเชีย หรือแม้กระทั่งลีกเล็ก ๆ ในยุโรป
ดารานำของทีมเหล่านี้มักจะเป็นนักเตะที่มาจากทวีปอเมริกาใต้ โดยเฉพาะนักเตะจากบราซิลนั้นมักจะเป็นพระเอกเสมอหากพวกเขาไปค้าแข้งในด่างแดน
คำถามที่เราสงสัยหลังจากนั้นคือทำไมเราจึงไม่ค่อยเห็นนักเตะจากชาติในยุโรปที่ลีกฟุตบอลที่แข็งแกร่งอย่าง อังกฤษ, อิตาลี, สเปน, เยอรมัน และ ฝรั่งเศส มาค้าแข้งในเอเชีย ตะวันออกกลาง หรือแม้แต่ไทยลีกบ้านเราบ้าง ?
ทั้ง ๆ ที่พวกเขาจะได้ค่าจ้างแพงระยับ แต่ทำไมเงินจึงดึงดูดใจนักเตะสัญชาติเหล่านี้ไม่ได้ ? ติดตามได้ที่นี่ การส่งออกนักเตะไปต่างแดน ก่อนจะเริ่มเรื่องทั้งหมดเราต้องมาหาข้อเท็จจริงกันก่อนว่า จริงหรือไม่ที่เหล่านักเตะจากชาติในยุโรปที่มีลีกฟุตบอลระดับคุณภาพมักจะไม่เลือกย้ายไปเล่นในลีกฟุตบอลประเทศเล็ก ๆ ในดินแดนห่างไกล โดยเฉพาะทวีปเอเชียที่มีความพร้อมเรื่องเงินสำหรับการจ้างนักเตะฝีเท้าดีจากชาติในยุโรป
จากข้อมูลของ ซีอีเอส หอดูดาวฟุตบอล ชาติที่ส่งออกนักเตะไปเล่นในต่างแดนมากที่สุดคือ บราซิล ประเทศนี้มีนักเตะในแทบทุกลีกของโลก ไม่ว่าจะประเทศเล็กขนาดไหน ลีกฟุตบอลที่คุณไม่เคยได้ยินชื่อเท่าไหร่เชื่อเถอะว่าในลีกนั้น ๆ ต้องมีนักเตะบราซิลค้าแข้งอยู่แน่ ๆ ไม่ต่ำกว่า 5 คน
และสำหรับชาติในยุโรปที่มีนักเตะที่ค้าแข้งในลีกเล็ก ๆ หรือลีกต่างทวีปมากที่สุดคือประเทศ เซอร์เบีย และ โครเอเชีย ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเห็นภาพชัดหากมองจากจุดที่ใกล้ตัวที่สุดอย่างไทยลีก ซึ่งเราก็จะเห็นผู้เล่นอย่าง ดราแกน บอสโควิช, มาร์โก เชโปวิช, โกรัน เคาซิซ, เรนาโต เคลิช, อัดนัน โอราโฮวัช, อริส ซาริโฟวิช, อ็อกเยน มูดรินสกี, แอดเมียร์ บายโรวิช ที่ค้าแข้งอยู่ ณ ปัจจุบัน ขณะที่ในอดีตก็มีอีกมากที่เข้ามาและสร้างผลงานในลีกของประเทศไทย
ขณะที่นักเตะจากชาติในยุโรปตะวันตกหรือประเทศที่มีลีกฟุตบอลแข็งแกร่งมีน้อยเพียงหยิบมือ ได้แก่ ชาร์ลี คลัฟ ของ นครราชสีมา มาสด้า เอฟซี เท่านั้นที่ยังเล่นในไทยลีกฤดูกาล 2022/23 นี้ จากการยกตัวอย่างจากลีกไทยในฐานะลีกเล็ก ๆ ของประเทศที่ไม่ได้แข็งแกร่งด้านฟุตบอลมากนัก ทำให้เราเกิดข้อสงสัยว่า ทำไมจึงมีนักเตะจากชาติในยุโรปตะวันออกทั้งสิ้น ? ทำไมจึงไม่มีหรือมีน้อยสำหรับนักเตะจากยุโรปตะวันตกหรือประเทศที่มีลีกฟุตบอลที่แข็งแกร่งมาเล่นที่เอเชียหรืออเมริกาใต้บ้าง ?
เมื่อคุณอยู่ในที่ที่ดีที่สุดแล้ว สิ่งที่เราเข้าใจได้ง่ายที่สุดแบบไม่ต้องพึ่งงานวิจัย
คือเหตุผลที่นักฟุตบอลในชาติยุโรปที่มีลีกฟุตบอลในระดับประเทศแข็งแกร่งมักจะไม่ย้ายมาเล่นในลีกเล็ก ๆ ในแดนไกลหรือต่างทวีป นั่นเป็นเพราะพวกเขาอยู่ ณ จุดมุ่งหมายปลายทางของโลกฟุตบอลอยู่แล้ว ดังนั้นหากพวกเขายังต้องการสร้างความเป็นเลิศด้านฟุตบอลให้กับตัวเอง ไม่มีเหตุผลอะไรที่พวกเขาต้องย้ายทีมในลักษณะที่เป็นการลดเกรดของตัวเอง
“นักฟุตบอลทุกคนล้วนใฝ่ฝันที่จะได้เล่นในลีกชั้นนำ ชูถ้วยแชมป์ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ลีก ปะทะกับยอดแข้งอย่าง เมสซี่ หรือ โรนัลโด้ … การย้ายไปค้าแข้งนอกทวีปยุโรปถือเป็นอันตรายต่ออาชีพของนักเตะ โดยเฉพาะผู้เล่นที่ยังไม่อยู่ในวัย ‘พร้อมรีไทร์’ คุณจะได้เห็นนักเตะอย่าง นิโกล่าส์ อเนลก้า หรือแม้กระทั่ง ดิดิเยร์ ดร็อกบา ที่มาเล่นในลีกจีนในระยะเวลาสั้น ๆ ในช่วงท้ายอาชีพ แต่ที่สุดแล้วพวกเขาก็ไม่ได้รีไทร์ในลีกจีน พวกเขาต่างกลับมาในอังกฤษกันทั้งนั้น (ดร็อกบา กลับ เชลซี, อเนลก้า มาเล่นให้ ยูเวนตุส, เวสต์บรอมวิช)” สตีฟ ไพรซ์ จาก ฟุตบอลไทมส์เหล่านี้ พูดถึงเรื่องลีกในแดนไกลสำหรับแข้งที่เคยเล่นในยุโรป
นักเตะหลายที่มีฝีเท้าดีหลายคนก็เป็นแบบนั้น แม้พวกเขาจะย้ายออกไปเล่นในตะวันออกหรือแดนไกลโดยเฉพาะกลุ่มนักเตะที่ยังเหลือความท้าทายและยังแคร์เรื่องตำแหน่งในทีมชาติ หรือแม้กระทั่งยังต้องการความสำเร็จในอาชีพพวกเขาจะต้องชั่งใจหน่อย เพราะพวกเขาอยู่อีกฟากของโลก และน้อยคนนักที่จะติดตามลีกจีน, ตะวันออกกลาง, ญี่ปุ่น หรือแม้แต่ไทยลีกบ้านเรา
ยกตัวอย่างเช่น โอลิวิเยร์ ชิรูด์ ที่เคยถูกทีมจากจีนติดต่อเข้ามาในช่วงที่เขาตกเป็นตัวสำรองที่ อาร์เซนอล และใครหลายคนก็คิดว่าขาลงของเขากำลังจะมาถึง แต่ ชิรูด์ ก็ปฏิเสธไปด้วยเหตุผลว่า
ถ้าคุณถามผมว่าอยากย้ายไหม บอกเลยว่าไม่ ผมยังอยากเล่นในพรีเมียร์ลีก ผมมีความสุขที่นี่
สโมสรและผมเองยังอยากคว้าแชมป์ด้วยกันอีก พรีเมียร์ลีกคือเป้าหมายหลักของผม หลังได้แชมป์นี้แล้วผมอาจย้ายไปจีนสักวัน ผมยังอายุน้อยและยังมีความทะเยอทะยานอยู่” ซึ่งแม้เจ้าตัวจะย้ายออกจากพรีเมียร์ลีกไปเล่นให้ เอซี มิลาน และคว้าแชมป์เซเรีย อา มาได้แล้วก็ยังไม่ย้ายไปลีกจีนแต่อย่างใด
ขณะที่ อาร์เยน ร็อบเบน อดีตปีกของ บาเยิร์น มิวนิค ก็เคยพูดถึงเรื่องนี้ว่า “ผมไม่เข้าใจคนที่อายุ 27-28 แล้วไปเล่นที่จีน พวกเขายังอยู่ในจุดสูงสุดอยู่เลย แต่ในทางกลับกันผมเข้าใจผู้เล่นที่อายุเกิน 30 แล้วรับข้อเสนอแบบนี้นะ” ซึ่งประโยคดังกล่าวของทั้ง ชิรูด์ และ ร็อบเบน นั้นได้บ่งบอกได้ดีถึงความสำคัญในการค้าแข้งในลีกชั้นนำมากกว่าแม้จะได้รับข้อเสนอก้อนใหญ่ขนาดไหนก็ตาม
การอยู่ไกลหูไกลตาเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้พวกเขาโดนมองข้าม หรือไม่ก็อาจจะถูกตั้งคำถามว่าพวกเขาเหล่านี้ยังเก่งเหมือนเดิมหรือไม่ เพราะการแข่งกับคู่แข่งที่มีทักษะเชิงบอลอ่อนชั้นกว่าทุก ๆ สัปดาห์อาจจะทำให้มาตรฐานโดยรวมของพวกเขาตกลงไปก็ได้ ระบบโควตา และ เอเยนต์
นอกจากเรื่องของคุณภาพลีกแล้วยังมีเรื่องของโควตานักเตะต่างชาติที่มีจำกัด ลีกในเอเชียไม่มีลีกไหนที่อนุญาตให้นักเตะต่างชาติลงสนามได้อย่างอิสระเสรีเหมือนในยุโรป บางลีกให้ส่งนักเตะต่างชาติลงได้ 5 คน ส่วนบางลีกก็ได้แค่ 3 คนเท่านั้น ดังนั้นด้วยโควตาที่มีจำกัดจึงทำให้หลายทีมในลีกต้องเลือกนักเตะที่ง่ายต่อการปรับตัวในต่างแดนและเหมาะสมค่าเหนื่อยระดับมหาศาลมากกว่า ซึ่งแน่นอนว่าผู้เล่นจากบราซิลและอเมริกาใต้ชาติอื่น ๆ รวมถึงผู้เล่นแอฟริกันนั้นขึ้นชื่อในเรื่องนี้มากกว่าอยู่แล้ว
คุณไม่มีทางปฏิเสธได้แน่นอนว่าด้วยลีกฟุตบอลที่ยังด้อยเรื่องระบบการเล่น คุณภาพผู้เล่น และแทคติก มันบังคับให้ผู้เล่นโควตาต่างชาติในลีกที่มีคุณภาพไม่สูงนักจำเป็นจะต้องเป็นนักเตะประเภทเทคนิคสูง มีความแข็งแกร่ง ชงเองกินเองได้ ว่าง่าย ๆ ก็คือเมื่อฝากบอลให้กับผู้เล่นเหล่านี้และพวกเขาอยู่ในช่วงท็อปฟอร์มก็แทบจะตัดสินผลการแข่งขันกันได้เลยด้วยซ้ำ
นักเตะจากยุโรปที่เติบโตขึ้นมากับอคาเดมีฟุตบอลที่มีวัฒนธรรมและแนวคิดด้านฟุตบอลที่แข็งแกร่ง เชี่ยวชาญเรื่องการเล่นตามแทคติกและเล่นเป็นทีม ซึ่งวิธีการเล่นเช่นนี้จำเป็นจะต้องอาศัยคุณภาพผู้เล่นโดยรวมทั้งทีมเพื่อชูให้นักเตะแต่ละคนโดดเด่นขึ้น แน่นอนว่าฟุตบอลในเอเชียหรือแม้กระทั่งในลีกของอเมริกาใต้ไม่ใช่แบบนั้น นี่คือลีกที่ทีมไหนมีนักเตะที่ความสามารถเฉพาะตัวสูงก็มีสิทธิ์ประสบความสำเร็จมากกว่า นั่นคือความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้
และที่ลืมไปไม่ได้เลยคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับการติดต่อนำนักเตะต่างชาติเข้ามาเล่นในลีกต่าง ๆ นั่นคือ “เอเยนต์” ในลีกเล็ก ๆ นั้นการจะให้แมวมองของทีมเดินทางไปต่างประเทศเพื่อสืบฟอร์มนักเตะด้วยตัวเองนั้นเป็นเรื่องที่ทำได้ยากมากด้วยข้อจำกัดมากมายหลาย ๆ ด้าน ดังนั้นเอเยนต์จึงมีผลมาก ๆ ในการเสนอตัวนักเตะต่างชาติให้กับสโมสรต่าง ๆ